baby strip

και αφού τελειώσεις babe μη κουνηθείς, έρχομαι κοντά σου

Read Full Post »

What if..

Τα ψώνια είχαν τελειώσει, πήρε ταξί για το σπίτι της αλλά ήταν διπλή κούρσα. Την άφησε στη γωνία και εκείνη φορτωμένη προχώρησε προς το σπίτι της. Είδε το ποδήλατο του ταχυδρόμου να είναι ακουμπησμένο απέξω..μμ! Καλό αυτό. Ηταν ωραίο παιδί ο νέος ταχυδρόμος, με το χαμόγελο στο στόμα όταν της έφερνε την αλληλογραφία. Ισως να τη βοηθούσε λίγο με τα πακέτα της, εις αντάλλαγμα με ένα φλυτζάνι τσάι. Εβγαλε το κλειδί απο τη τσάντα της και πρίν το βάλει στη κλειδαριά της έπεσε κάτω..

Να πάρει! Ισορροπώντας τα πακέτα έσκυψε και τότε ΤΟ ένοιωσε. Το κράκ! Δεν το πρόλαβε! Εσπασε το λαστιχάκι απο την κυλόττα της και το σλιπάκι της σωριάστηκε στους αστραγάλους. Τι ντροπή! Δύο ζεστά χέρια της πιάσανε τους μηρούς, χαϊδεύοντάς την της ανέβασαν επάνω την κυλόττα, ως εκεί τουλάχιστον που έφτανε το φόρεμά της..κατακόκκινη γύρισε και κύτταξε στα μάτια τον σέξυ ταχυδρόμο που γελώντας πονηρά της άνοιγε την πόρτα για να περάσει κρατώντας τις σακκούλες που της είχαν πέσει. Και πέρασε. Και έκλεισε την πόρτα πίσω του. Προσεκτικά απίθωσε τις σακκούλες στο πάτωμα και ξανα-έβαλε τα χέρια του στο κυλοττάκι της που ήταν σκαρφαλωμένο ψηλά στα μπούτια της. Δεν έκανε τον κόπο να της πάρει τα πακέτα, την άφησε να στέκεται κατακόκκινη ενώ τα δάχτυλά του εξερευνούσαν το πουλάκι της. Που είχε υγρανθεί. Τι ντροπή!  Τα δάχτυλα πήγαν και πρός τη πίσω οδό που και εκείνη ήταν έτοιμη να εκραγεί..και την πασπάτεψαν. Μετά έφερε το σώμα του απο πίσω της και με απαλές σπρωξιές την πήγε πρός τη πλησιέστερη πολυθρόνα. Εβαλε τα πακέτα κάτω και με μία απότομη κίνησή του βρέθηκε στη πλάτη της πολυθρόνας, το κεφάλι της στο κάθισμα, ο πισινός της στον αέρα.

Περίπατο πήγε το κυλοτάκι που είχε πρωταγωνιστήσει στο επεισόδιο, αισθάνθηκε το καυτό του μόριο να τρίβεται στον ποπό της και μετά να μπαίνει στο πουλί της που έσταζε, μπρός-πίσω, μπρός-πίσω όλο και πιο ξέφρενα, βογγούσε και φώναζε, όλη η ντροπή είχε  χαθεί το μόνο που την ένοιαζε ήταν να μη σταματήσει το μπρός-πίσω. Κάποια στιγμή σταμάτησε, τραβήχτηκε, την άρπαξe  και τη γύρισε, να τη βλέπει. Κόλλησε το στόμα της στο δικό του και εκείνη πέρασε τα γαντοφορεμένα της χέρια στο λαιμό του. Τον έσφιξε στην αγκαλιά της και εκείνος άρχισε αργά να της βγάζει τα ρούχα, το σακκάκι, το πουκάμισο..αργά ξεκούμπωνε τα κουμπιά της, και κάθε κομματάκι σάρκας που ξεδιπλωνότανε το πιπίλαγε, τη φούστα, το κομπιναιζόν, με τα δόντια του της άνοιξε τις ζαρτιέρες και οι μεταξωτές της κάλτσες έπεσαν στους αστραγάλους. Το σουτιέν βγήκε τελευταίο, σαν την καλύτερη πριμαντόνα της όπερας, κλείνοντας τη παράσταση. Χμμ! Φυσικά ξανα-κάνανε έρωτα στο χαλί μπροστά στο τζάκι. Τα ρούχα του του τα έβγαλε κεκείνη ένα-ένα σαν τα πέταλα της μαργαρίτας, τέλειος ήταν, σφριγηλός, με υπέροχο μεστό κωλαράκι για δάγκωμα. Ξανά και ξανά.

Το απογευμα τους βρήκε καθισμένους στο τραπέζι της κουζίνας να πίνουν το ποτό τους. Είχαν κάπως ντυθεί. Εκείνος φόρεσε τη στολή του ταχυδρόμου και εκείνη μία αραχνοϋφαντη λιζέζ. Φιλήθηκαν, πήρε το ποδήλατό του και έφυγε. Το μόνο είναι που ξέχασε να της αφήσει την αλληλογραφία της. Ε, δεν πειράζει και αύριο μέρα είναι. Είχε να πάει και στο μπακάλη.

……………………

Πρίν απο χρόνια ένα καλοκαίρι, περπατώντας στην Πλατεία Κολοκοτρώνη, έσπασε  το λάστιχο της δικής μου κυλότας και μου έπεσε. Κάποιος άγνωστος άντρας το είδε και προσφέρθηκε να μου τη σηκώσει. Αρνήθηκα κατακόκκινη το χέρι βοηθείας του, έβγλα τη κυλόττα και την έβαλα στη τσάντα μου. Ετσι γεννήθηκε αυτή η ιστορία.  Τι θα γινόταν αν ;;;

Read Full Post »