Στην εποχή μου το drive-in ήταν η μοναδική διέξοδος σε όσους θέλανε να δούνε μία τσόντα. Πηγαίναμε λοιπόν σε ένα χώρο εκτός Αθηνών, κάτι σαν μεγάλη αλάνα όπου μία μεγάλη οθόνη ήταν αναρτημένη αρκετά ψηλά και βλέπαμε ταινίες hardcore αλλά και σαχλαμάρες, πληρώνοντας το αντίτιμο στην είσοδο. Μπροστά παρκάρανε τα μικρά αυτοκίνητα, πίσω τα φορτηγά και τέρμα οι νταλίκες. Υπήρχε κάτι σαν ιδιωτική αίσθηση προβολής, ποτέ δεν σε κύτταγε ο διπλανός σου, ούτε και εσύ τον πρόσεχες.
Με την εμφάνιση των βίντεο και αργότερα του Ιντερνέτ, αυτά εξαφανίσθηκαν. Τώρα ο καθένας μπορεί να νοικιάσει ή να «κατεβάσει» ότι του κάνει κέφι. Χωρίς κανένα ρίσκο. Οχι τόσο να σε δούνε να πηγαίνεις στο drive-in, όσο στο
α) ποιός γνωστός σου μπορεί να σε έβλεπε εκεί και
β) τι θα γινόταν αν ήταν κανένας πατέρας σου με πόρνη?
Τέλος εποχής όλων αυτών πλέον
ε
Τετράδια ηδονής 
