Προσαρμογή

στα νέα μέτρα και τρόπο ζωής.
Καμμιά δουλειά δεν είναι ντροπή αρκεί να τη κάνεις καλά και να την απολαμβάνεις.

Η μεταφορά με το ποδήλατο, θα σου κάνει κορμάκι πολύ σένιο, κοιλιά και παχάκια θα εξαφανισθούν και ο δονητής απο πίσω θα σε κρατάει και υγρή ώστε αργότερα, όταν φθάσεις στο γραφείο..

να τα βγάλεις όλα. Γιατί κάνοντας οικονομία στην ενέργεια, δεν θα έχει και πολλά κλιματιστικά αναμένα.

Ολη την εβδομάδα πηγαίνεις στη δουλειά, σηκωνεσαι νωρίς το πρωϊ, πάς με ποδήλατο στο γραφείο, χτυπάς κάρτα 8.00 η ώρα. Λόγω ζέστης και εξοικονόμησης ρεύματος, βγάζεις όλα σου τα ρούχα..εκτός απο τα παπούτσια σου. Το αφεντικό σου θα είναι αυστηρό..και δεν θα σου κάνει τα χατήρια μόνο και μόνο επειδή θα δουλεύεις τσιτσίδι, γιατί όλες και όλοι τσιτσίδι θα δουλεύουν. Πρίν φύγεις απο το γραφείο, θα πηγαίνεις να ντύνεσαι στ’ αποδυτήρια..και μετά πάλι με το ποδήλατο θα γυρίζεις στο σπίτι..όπου θα χρειάζεται να ζεστάνεις το φαγητό για να φάτε με το σύντροφό σου.. κάνοντας και λίγο σέξ εκεί στα όρθια ώστε να μην ιδρώνετε πάρα πολύ.

Μετά θα κάνετε και οι δυό απο ένα μπάνιο, με μεγάλη εξοικονόμηση νερού και ενέργειας. , θα τρώτε και θα κοιμάστε νωρίς.

Το Σάββατο όμως θα ντυνόσαστε με ελαφρά ρούχα και θα πηγαίνετε σε σπίτια φίλων σας όπου θα διασκεδάζετε με διάφορους τρόπους και αναλογα με τα γούστα σας. .
Ζήλιες βέβαια θα υπάρχουν, ιδιαίτερα αν μονοπολείτε τη παρέα άλλων ανδρών και μένει ο σύζυγος μπουκάλα, αλλά όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι.
Το καλύτερό σας πάντως γίνεται όταν οι άνδρες αποκοιμούνται ξεθεωμένοι.. Μετά εσείς και οι κοριτσοπαρέα σας, ξεφαντώνετε με την ησυχία σας.

Read Full Post »

Ο κουρέας

Μιά φορά και ένα καιρό είχε ανοίξει σε μία πόλη ένας κουρέας που ήταν πολύ αγαπητός και περιζήτητος. Ουρές μπροστά απο το μαγαζί του οι άνδρες, νέοι κ γέροι για να τους κουρέψει τα μαλλιά, να τους ξυρίσει και το κυριώτερο να περιποιηθεί τις γενειάδες και τα μουστάκια τους με στύλ καλλιτεχνικό. Ο κουρέας δεν ήταν όμορφος άνδρας, καλοστεκούμενος 45άρης, λίγο κοιλίτσα αλλά είχε τέτοιο χαρακτήρα που όλοι του εκμυστηρευόντουσαν και τα πιο κρυφά τους μυστικά. Καημό όμως είχε η πόλη που κάθε Δευτέρα, είχε το κουρείο του κλειστό..διότι πήγαινε «να δεί την οικογένειά του» όπως έλεγε. Και πράγματι κατά κάποιο τρόπο αναπαυόταν τας Δευτέρας. Ιδού λοιπόν:
Ο κουρέας έκλεινε το μαγαζί του αργά το Σάββατο. Επέστρεφε σπίτι του, ετοίμαζε μία μικρή βαλιτσούλα και έφευγε απο τη γειτονιά. Το αμάξι (με άλογα) τον πήγαινε σε μία άλλη περιοχή και τον άφηνε μπροστά απο ένα πάρκο, όπου κατέβαινε και συνέχιζε ο ίδιος με τα πόδια πρός ένα στενό. Εκεί έβαζε το κλειδί του σε μία πόρτα και χανόταν στο εσωτερικό της. Το σπίτι αυτό ήταν το καλυτερο μπορντέλο της επικράτειας.
Ο κουρέας μας εκεί συνέχιζε τη δουλειά του όπου ήταν το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Ολο το Σάββατο καλώπιζε τα μουνιά των κοριτσιών που δούλευαν στο μπορντέλο. Αν σκεφτούμε ότι την εποχή εκείνη οι καθως πρέπει κυρίες δεν ξύριζαν το πουλί τους, οι πόρνες έκαναν διάφορα κόλπα στις τρίχες τους για να διαφοροποιηθούν. Αλλες ζητούσαν απο το κουρέα μας να τους το σαπουνίζει με τα μοσχοσάπουνά του και μετά να τους το ξυρίζει. Κολώνια, τάλκ, πούδρες και το μουνάκι ήταν έτοιμο για φίλημα. Οσες ήταν για ξύρισμα, ξάπλωναν στη σειρά ολόγυμνες και περίμεναν να έρθει η σειρά τους και όλο τον πείραζαν τον κουρέα μας, τον γαργαλούσαν και του έβαζαν χέρι. Συχνά πήδαγε καμμιά απο αυτές, ώστε μετά το ξύρισμα να γινόταν πιο εύκολο πάνω στα φουσκωμένα χείλη. Συνήθως όμως απλά έκανε τη δουλειά του ανταλάσσοντας με τις «μικρές» βρωμόλογα. Υπήρχαν και μερικές που ήθελαν να τους φτιάχνει σχέδια..έτσι είχαν μουνότριχες σε σχήμα καρδιάς ή κόλλαγαν και αστεράκια επάνω τους.
Αντίστοιχα ξύριζε τα αγόρια του μπορντέλου, γιατί όλο και κάποιος πελάτης θα γουστάριζε να παίρνει μάτι ζευγάρια να γαμιούνται ή και να πηδάει αγοράκια.. Κι αυτά ξύριζε, ώστε να μοιαζουν ποιό νέοι-άτριχοι στα χέρια των πελατών. Ολη τη Κυριακή δούλευε..ο κουρέας μας. Και τη Δευτέρα απολάμβανε..σπιτικό φαγητό απο τη καλή του που ήταν η τσατσά στη κοινή τους επιχείρηση. Το σέξ ήταν θεϊκό γιατί η γυναίκα του ήταν αρκετά στρουμπουλή για τα γούστα του πότε ξυρισμένη, πότε αξύριστη, στα μάτια του ήταν το σύμβολο του κάθε πόθου..
Που να ήξερε..η καημένη, ότι ο άνδρούλης της πέρα απο τα μπούτια των «κοριτσιών» της τρύπωνε και ανάμεσα απο τα μπούτια και των καθώς πρέπει γυναικών της πόλης..για ένα καλλωπισμό των κάτω τριχών..πότε-πότε.

Read Full Post »